Eğer amaç her şeyi #zihinsel bir kasada sadece saklamaksa, o zaman bu açıdan bakıldığında hafıza hatalıdır. Ancak amaç geçmişi anlamlı bir şekilde kullanmak, farklı deneyimleri yaratıcı bir şekilde birleştirmek veya yeni olasılıkları değerlendirmekse, o zaman hafızamız tam da olması gerekeni yapıyor demektir.
Örneğin #beyin, bilgiyi hızlı bir şekilde işleyecek ve daha sonra ne olacağına dair bir #tahmin oluşturacak şekilde optimize edilmiştir. Bu tahmine dayalı işlemenin değeri yalnızca hızlı olması değil; aynı zamanda aldığınız bilgileri de optimize etmesidir. Tahminlerimiz yanlış olsa bile bu bizi yeni, önemli bilgilerin olduğu yere yönlendirir.
Örneğin, arkadaşınızın mutfağına ilk defa girdiğinizi hayal edin. Gözleriniz, mutfakta rastgele hareket etmeyecektir. Önce mutfak tezgahını, sonra buzdolabının olduğu bölgeyi tarayacaktır. Bunun nedeni, beyniniz öncelikle önemli şeylerin olmasını beklediği yerlere odaklanmak istemesidir. Ve bunların hepsi; mutfakla ilgili zihninizdeki önceki deneyimlerinize ve bilginize dayanır.
Peki şimdi diyelim ki; arkadaşının mutfağına yine ilk defa girdiğinizi düşünün ve bu sefer tezgahın üzerinde bir gitar olduğunu ya büyük bir ekmek bıçağının yerde olduğunu görüyorsun. Farkına bile varmadan, gözleriniz sizi gitara veya yerdeki bıçağa yönlendirecektir. Bu, eylem halindeki hafızadır. Hafızanız size her şeyin nerede olması gerektiğini söylüyor ve bir şey bu beklentiyi ihlal ettiğinde, burası "maksimum bilgi noktası" haline geliyor. Zihnin yeni bir #hafıza oluşturmasına bile gerek yok, yapması gereken sadece çevredeki yeni bilgileri değerlendirmektir.
Son olarak, çokça kabul gören şu düşünceyi bir düşünün:
“Kimse geleceği tahmin edemez."
Bence bu sadece psişik bir saçmalık. Çünkü hepimiz her gün kendimizle ilgili ya da ülke ekonomisi ile ilgili geleceği tahmin ediyoruz. Elbetteki, bazen bu konuda diğer zamanlardan çok daha iyiyiz, ancak bu iyiliğin kaynağı, büyük ölçüde hafızanızla ilgili.
Comments