Renk Körü Yöneticiler ve İş Dünyasının Lezzet Seçimleri

Yakın zamanda yapılan bir araştırma, renk körü olan bireylerin yemek seçme konusunda daha az hassas olduklarını gösterdi. (https://theconversation.com/how-we-discovered-that-people-who-are-colorblind-are-less-likely-to-be-picky-eaters-232438) Renk algısı eksikliği, onların yiyeceklerin renklerini ayırt etmelerini zorlaştırırken, tat seçimlerinde onları daha esnek hale getiriyor. Ancak bu makalenin konusu yemek değil, iş dünyasının devasa açık büfesinde tabağını nasıl doldurduğunu anlamaya çalıştığımız renk körü yöneticiler. Bir miktar kara mizah sosuyla tatlandırılmış bu makalede, iş dünyasında "renk körü" olan yöneticilerin nasıl daha az "seçici" olduklarını ve bu durumun kurumsal dünyada nasıl "faydalı" olabildiğini keşfedeceğiz.

Kurumsal Dünyanın Renk Körü Yöneticileri

Renk körü yöneticiler, iş dünyasında empati eksikliğinden değil, "vizyon" eksikliğinden muzdarip. Onlar için başarı, şirket içindeki çeşitlilik ve kapsayıcılık, tıpkı renk körlerinin tat alırken yiyeceklerin rengine bakmaması gibi, pek de önemli değil. "Mavi mi kırmızı mı? Yoksa yeşilin tonları mı?" İş dünyasının renk körü yöneticileri için bu soruların yanıtı nettir:

"Benim için hepsi gri!"

Lezzetli Seçimlerin Arkasındaki Körlük

Renk körü yöneticiler, şirketin açık büfesinde tabağını doldururken, çeşitlilik ve kapsayıcılık konularına pek de dikkat etmeyip, "ne bulursa" ilkelerine göre hareket ederler. Onlar için, niteliklerine bakmaksızın herkes aynı renktedir. "Aa, aramızda bir kadın yönetici mi var? Ne hoş, ama o da bizim gibi gri değil mi?" ya da "Farklı bir kültürden arkadaşımız mı katıldı? Sonuçta hepimiz aynı grinin tonlarıyız!"

Fazla Seçiciliğin Getirdiği Sıkıntılar

Renk körü olmayan yöneticilerin, yemek seçerken narin ve titiz bir şekilde tabağını doldurmaları gibi, çalışan seçerken de fazlasıyla hassas davrandıkları görülür. "Bu çalışan kurumsal kültürümüze uyar mı?", "Bu aday bizim şirketin rengine uyum sağlar mı?" gibi sorular, seçim sürecinde gereksiz zaman kaybına neden olurken, renk körü yöneticiler bu soruları hiç sormaz. Onlar için işe alınan herkes aynı renk tonunda olduğu için, herhangi bir çeşitlilik kaygısı taşımadan işe alım yaparlar.

Renk Körü Yöneticiler ve Çeşitliliğin Avantajları

Renk körü yöneticilerin seçici olmamaları, şirket içinde farklı bakış açıları ve kültürel zenginlik açısından bir avantaj sağlar. Tıpkı renk körü kişilerin, yiyeceklerin renginden bağımsız olarak yeni tatları denemeye açık olmaları gibi, renk körü yöneticiler de farklı yeteneklere ve geçmişlere sahip çalışanların şirkete katılmasını kolaylaştırır.

Kurumsal Lezzetin Sonucu

Günün sonunda renk körü yöneticiler, iş dünyasının renkli açık büfesinden seçici davranmadan tabağını doldururken, şirketlerini farklı yeteneklerle zenginleştirirler. "Hangi renkten olursanız olun, benim için fark etmez, yeter ki grinin tonlarına uyum sağlayın" mottosuyla hareket eden bu yöneticilerin, kurumsal lezzetleri çeşitlendirdiği ve iş dünyasında çeşitliliğe kapı açtığı bir gerçektir.

Her Şey Sonuçta Griye Dönüşebilir

Öte yandan, iş dünyasının renk körü yöneticileri için "çeşitlilik" ve "kapsayıcılık" kavramları, tabaklarındaki yiyeceklerin rengine bakmadan sadece tatlarına odaklanan kişilerden farklı değildir. Uyum sağlamayan her şey sonuçta griye dönüştürülebilir ve bu da renk körü yöneticiler için mükemmel bir çözüm sunar. Çünkü iş dünyasında her şey gri olduğunda, kimse farklılığı fark edemez, değil mi?

Kurumsal Gri Tonları ve "Tabağını Dolduranlar"

Renk körü yöneticiler, kurumsal açık büfede tabağını doldururken, griyi tüm tonlarıyla severler. Onlar için çeşitliliğin tonları, lezzetli bir gri skalasından ibarettir. İnsan Kaynakları departmanı ise, bu yöneticilerin tat tercihlerine uygun bir şekilde, "çeşitlilik adına" gri tonlarını özenle sunar. "Gri, açık gri, koyu gri, füme..." Seçenekler saymakla bitmez. Yöneticiler de tabağını doldururken pek seçici davranmaz: "Yeter ki menüde gri bir şeyler olsun."

Peki Ya Gri Dışındaki Tatların Akıbeti

Tabii ki renk körü yöneticilerin kurumsal sofralarında gri dışında tatlara yer yoktur. Gri skalasına uymayan her tat, uyumlu hale getirilmek üzere bir "kurumsal blender"dan geçirilir. Bu blender, şirket içindeki farklılıkları homojenleştirip, tek bir kıvama getirir.

-        Farklı bir bakış açısı mı getirdiniz? Blender’a buyurun.

-        Kültürel çeşitlilik mi sunuyorsunuz? Blender sizi bekliyor.

Ve sonuçta herkes yine o tanıdık gri tatta buluşur.

"Gri Sıradanlık" ve Performans Değerlendirmesi

Renk körü yöneticiler, performans değerlendirmelerinde de benzer bir yaklaşım sergilerler. "Çok çalışkan gri", "Yaratıcı gri" ve "Azimli gri" gibi kategorilerde değerlendirilen çalışanlar, sonuçta kurumsal gri tonlarını yüceltmekle ödüllendirilir. Sıradanlık, bu yöneticilerin gözünde başarının ta kendisidir. Yıldız çalışanlar mı? Elbette gri tonlarında birisi olarak parlayabilirler.

Kara Mizahın Doruk Noktası: Gri Liderlik Gelişim Akademisi(!)

Bir lider olarak gelişmek mi istiyorsunuz? O zaman gri liderlik gelişimi programına hoş geldiniz! Renk körü yöneticiler tarafından hazırlanan bu programda, lider adaylarına gri tonlarını nasıl daha iyi kullanacakları öğretilir. "Farklı fikirlere nasıl ortak bir gri ton verebilirim?", "Çeşitli kitleleri tek bir gri tonu etrafında nasıl birleştiririm?" gibi konular derinlemesine işlenir. Eğitim sonunda herkes, gri lider olmanın inceliklerini öğrenmiş olarak mezun olur.

Gri ve "Tat Farklılığına" Dayanıklılık

Renk körü yöneticiler, iş dünyasındaki tat farklılıklarına karşı toleranslı gibi görünseler de, aslında her lezzeti grileştirme eğilimindedirler. Şirketin kurumsal yemek kültüründen sapma gösteren herhangi bir tat, hızla uyumlu hale getirilir. "Domates sosu mu? Hayır, bizim burada sadece gri soslar kullanılır." Bu anlayışla, renk körü yöneticiler iş dünyasında homojen bir tat kültürünü teşvik ederler.

Acı Gerçek: Grinin Tatlı Zaferi

Sonuç olarak, renk körü yöneticiler kurumsal dünyanın renkli açık büfesinden tabağını doldururken, seçici olmayan yaklaşımlarıyla şirketin lezzetlerini çeşitlendirdiklerini düşünürler. Ancak gerçekte, her şeyi gri bir homojenliğe dönüştürerek tat farkını ortadan kaldırırlar. Kara mizahın doruk noktasında, "çeşitlilik" maskesi altında aynı renk tonuna bürünen bu yöneticiler, iş dünyasının renkli tatlarını tek bir griye dönüştürmeyi başarıyla sürdürürler.

Tabii ki, iş dünyasında herkesin gri tonlarında olduğu bir dünya, kimsenin farklılığı fark etmeyeceği bir dünya demektir. Çünkü renk körü yöneticiler için her şey gri olduğunda, kim farklılığı fark edebilir ki?

Afiyet olsun :)