Hatırlasana, küçük bir çocukken kendini ne kadar çok özgür hissederdin... Bu öylesine kuvvetli bir duyguydu ki, sırf bu hissi defalarca hissetmek için, kendi kendine engeller yaratırdın, tıpkı çuvalla zıplama oyununda olduğu gibi...
Sen de bilirsin bu oyunu, her iki ayağın çuvalın içindeyken bile, neşeyle tüm gücünle zıplayarak hedefine ulaşırdın..Bazen dengeni kaybeder, yalpalar, bazen ise düşerdin, ama her şeye rağmen doğrulur ve o çocuksu enerjinle, tüm gücünle tekrar zıplayarak hedefe ulaşırdın..
Ve sen şimdi aşamadığın engellerin olduğunu düşünüyorsan, belki de unuttuğun ama bildiğini bildiğin, bu duyguları lütfen tekrar hatırla...
Dengeni kaybedip, düştüğün yerden doğrul ve içindeki çocuksu gülümseme ile hedefine doğru tekrar zıpla, tüm gücünle zıpla...
Kulağına gelen sesleri dinlesene, tüm çocukluk arkadaşların bağırıyor, "son gelen ebe.."
Haydi, hayat oyunu seni bekliyor...
U.YUrttaş - İstanbul
Comentários